Færslupöntun

Þegar var komið að því að velja valfög á seinasta ári var ég ekki alveg viss um hvað ég vildi læra en kvikmyndagerð virtist vera einn besti kosturinn. Ég hef alltaf haft gaman af kvikmyndum og öllu því tengdu og því tilvalið að læra meira um það. Ég hafði líka bara heyrt góða hluti um þetta námskeið og margir sem mæltu með því. Þegar þrír af sex tímum á viku fara í það að horfa á myndir þá hljómaði kvikmyndagerð sem mjög góður kostur. Ég hafði ekkert svo miklar væntingar til áfangans í fyrstu og vissi ekki alveg við hverju mátti búast en satt að segja hélt ég að námskeiðið væri töluvert öðruvísi en kom í ljós. Ég vonaðist til að læra meira um hvaða vinna fer í það að búa til stuttmyndir og hef ég óneitanlega lært mikið um það í vetur. Ég bjóst samt ekki við því að svo mikill hluti kennslunnar færi í glærushow og hélt að tímarnir yrðu meira verklegir þar sem nemendurnir tóku meiri þátt í kennslunni, en á sama tíma kanski soldið erfitt að kenna þetta efni öðruvísi en með powerpoint-glærum. Mér finnst líka áherslunar á námsefninu vera aðeins öðruvísi en ég hélt og t.d. kanski fullmikill tími fara í gerð handrita og finnst mér satt að segja ég ekki hafa lært neitt rosa mikið af þeirri kennslu. Ég hélt að áherslurnar á kvikmyndasögunni væru meiri og kanski meiri umfjöllun um íslenska kvikmyndagerð og frægar myndir sem íslendingar hafa gert. Svo fannst mér líka frekar lítið kennt um hinar ýmsu starfsgreinar innan kvikmyndagerðar svo sem klippara og tökulið og þess háttar en mér fannst eins og eina áherslan væri á leikstjórum. Ég hef t.d. ekki mikinn áhuga á að verða leikstjóri en það er svo mikið meira sem liggur að baki við gerð kvikmynda að ég myndi vilja fræðast meira um hinar starfsgreinarnar. Ég heyrði einhverstaðar einhvern tala um að fá aðra einstaklinga en leikstjóra til að koma og vera með kynningu um starfsvið sitt svo sem klipparar og myndatökumenn og finnst mér það mjög góð hugmynd. Ég bjóst líka við að við myndum gera aðeins fleiri stuttmyndir en ég skil að það getur verði erfitt með aðeins eina tökuvél og eina klippitölvu og tíminn af skornum skammti.

• hvað tókst vel og hvað mætti betur fara:

Mér fannst margt mjög gott við áfangann og frábært að fá að kynnast aðeins gömlum myndum á borð við The General og Notorious, en ég hafði ekki séð margar slíkar myndir áður og vöktu þær áhuga hjá mér á slíkum myndum. RIFF-hátíðin var líka einn af hápunktum námskeiðisins og fannst mér hún mjög vel heppnuð. Fyrirlestrarnir sem við héldum voru líka mjög áhugaverðir og um skemmtileg efni og fékk mig til að fræðast meira um hluti sem ég hafði ekki mikið séð áður eins og t.d. Hayao Miyazaki og animemyndir.
Hins vegar fannst mér sumt vera mun síðra og of mikið af glærum og tímum þar sem maður átti hreinlega mjög erfitt að einbeita sér. Annað sem mér finnst líka frekar slappt voru ferðirnar sem við fórum á í bío, en mér finnst ekki að þær ættu að vera skyldumæting. Margar af myndunum hafði ég engan áhuga á sjá og hvað þá borga mig inn á í bío, en ég skil samt mikilvægi þess að við hefðum séð þær fyrir leikstjóraheimsóknirnar. Mér fannst líka maður lenda í frekar miklum tímaþröng fyrir lokaverkefnið og bitnaði það að hluta á gæði myndanna. Aðeins meira skipulag og strangari skilafrestir á verkefnunum eru bara til hins betra. Þó svo að ég viti að tímaþrönginni er að mestu leyti mér sjálfum að kenna þá fannst mér stundum óljóst hvenær átti að vera búið að skila af sér verkefnum. Kanski aðeins skýrari fyrirmæli myndu létta fyrir nemendum.

Þegar það eru svo margir nemendur í áfanganum og aðeins ein myndavél er auðvitað mjög erfitt að skipuleggja tíma fyrir hvern hóp fyrir sig en mér þætti það frábært ef hægt væri að troða einni mynd í viðbót inn á önnina. Skilafrestur fyrir hvern hóp fyrir sig væri kanski full strangt og margir ósáttir við það en ég held að það gæti verið eina leiðin til að ná að gera fleiri myndir á hverri önn. Kanski fær hópur myndavélina í nokkra daga og þarf síðan að skila þér myndinni fullgerðri viku seinna eða eitthvað slíkt. Mér finnst samt lang skemmtilegast að sjá allar myndirnar í einu en þá gætir þú kanski bara geymt myndirnar sem eru kláraðar og síðan sýnt þær allar, eða hluta þeirra á fyrirfram ákveðnum sýningardegi.
Ég held að það geri það ekkert mikið einfaldara ef þú myndir taka við myndavélinni og næsti hópur síðan fái hana frá þér. Mér fannst það ekkert verra að fá hana frá hópnum á undan. Skiladagar á suttmyndunum mættu samt alveg vera fyrr. Mér finnst hiklaust að þú ættir að setja skildag á heimildamyndina fyrr og sama sinnis lokaverkefnið. Ég veit að margir voru að hugsa um mikilvægari hluti en að gera stuttmynd þegar stúdentsprófin fóru að nálgast.
Ég held ekki að stig fyrir komment muni hvetja fólk til að vera mikið virkara en mér finnst sama sinnis að bloggið sé of stór hluti af námskeiðinu. Mér finnst fínt að blogga af og til um myndir sem ég hef gaman af en þegar maður þarf að kreista fram 80 stig á önn verður þetta allt frekar þreytt og leiðinlegt. Hægt væri kanski að koma upp öðruvísi stigakerfi þar sem 10 stig væri ekki það mesta sem hægt væri að fá því mér finnst mjög mikið misræmi vera í stigagjöfinni, þar sem hægt er að fá of lítið af stigum fyrir löng blogg og of mikið af stigum fyrir innihaldslítil og léleg blogg.

Í heildina litið er ég nokkuð ánægður með námskeiðið en þó margt sem hægt er að bæta. Mæli samt hiklaust með þessu vali fyrir þá sem hafa áhuga á kvikmyndagerð en ég lærði margt á þessu ári um hina ýmsu hluti tengda kvikmyndum.

The Bucket List (2007)

The Bucket List
The Bucket List er mynd frá árinu 2007 og fjallar um tvo eldri menn sem báðir greinast með krabbamein og fá að vita að þeir hafa aðeins fáeina mánuði eða vikur eftir. Milljónamæringurinn Edward Cole (Nicholson) fær þá hugmynd að þeir skuli leggja af stað í ferðalag og upplifa alla þá hluti sem þeir hafa viljað gera alla sína ævi. Hinn maðurinn, Carter Chambers (Freeman), er hikandi í fyrstu en ákveður síðan að hann hefur engu að tapa og þeir leggja af stað í ferð til að uppfylla allar þær óskir sem þeir hafa skrifað niður á lista sem þeir kalla The Bucket List.

The Bucket List er virkilega góð og falleg mynd og þó hún hafi kanski ekki fengið neitt rosa mikla athygli þá er eitthvað við hana sem höfðar virkilega til mín. Leikurinn í henni er hreint út sagt frábær en þeir Jack Nicholson og Morgan Freeman eru tveir af mínum uppáhalds leikurum og finnst mér þeir virkilega frábærir saman. Jack Nicholson leikur milljónamæringin Edward Cole sem hefur gert það gott með fyrirtæki sínu sem rekur einkaspítala og hann á m.a. spítalann sem þeir tveir dvelja á. Morgan Freeman leikur hins vegar svartan bifvélavirkja sem fórnaði öllu fyrir fjölskyldu sína og fór að vinna ungur til að sjá fyrir fjölskyldu sinni. Carter Chambers sem Freeman leikur er hins vegar gríðarlega klár og elskulegur eiginmaður en Edward Cole er hins vegar algjör andstæða við hann og er snobbaður milljónamæringur sem þykir ekki vænt um neinn. Við fyrstu sýn virðist sem þeir tveir eiga ekki mikið sameiginlegt en eftir að hafa umgengst hvorn annan í nokkurn tíma fer að skapast mikil vinátta meðal þeirra. Morgan Freeman er einnig sögumaður í myndinni og segir söguna í raun frá sínu sjónarhorni og hvernig hann kynntist þessum merkilega kalli sem Edward Cole er.
Ég veit ekki alveg hvaða hlutur það er sem heillar mig svo við þessa mynd en mér finnst hún alltaf jafn skemmtileg í hvert skipti sem ég horfi á hana. Það er eitthvað við það hvernig sagan er sögð sem virkilega nær til mín og finnst mér hún vera ein af mínum uppáhalds myndum. Karakterarnir í henni eru eitthvað svo heillandi og söguþráðurinn á sama tíma svo góður. Tónlistin er líka mjög góð og skapar hún einmitt rétta stemmningu fyrir svona mynd. Þegar tveimur af helstu leikurum seinustu ára er skellt saman í mynd sem byggist að mestu upp af góðum samtölum og vel sagðri sögu þá er afurðin virkilega skemmtileg og falleg mynd. Ég mæli því hiklaust með The Bucket List fyrir alla þá sem vilja horfa á góða sögu og frábæra leikara sýna allar sínar bestu hliðar.

Hér er síðan trailerinn:

The Blind Side (2009)

The Blind Side
The Blind Side er mynd frá árinu 2009 sem fjallar um sögu Michael Oher sem átti mjög erfiðan uppvöxt þar sem mamma hans var eiturlyfjafíkill og hann færðist á milli fósturheimila. Eftir að hafa fengið inngöngu í menntaskóla komst hann í kynni við Leigh Ann Tuohy og fjölskyldu hennar sem tóku hann að sér og leyfðu honum að vera hjá sér. Myndin segir í raun frá sambandi þeirra Michaels og Tuohy fjölskyldunnar og hvernig líf þeirra beggja breyttist til hins betra. Eftir mikla vinnu og erfiði fór líf Michaels að breytast og endaði hann að lokum sem leikmaður Baltimore Ravens í NFL deildinni í amerískum fótbolta.

The Blind Side er falleg mynd sem er byggð á sannri sögu. Ákveðið var að gera mynd í kjölfar samnefndar bókar sem kom út árið 2009 og er skrifuð af Michael Lewis. Handritið að myndinni var skrifað af John Lee Hancock sem leikstýrði henni líka. Sagan af Michael Oher er mjög einstök og þar sem myndin er byggð á raunverulegri ævi hans fær hún ákveðna dýpt og er ekki einhver íþróttasaga sem er skrifuð af handritshöfundum sem hafa horft of mikið á íþróttir og þannig fengið hugmynd að handriti. Mér finnst hún gríðarlega vel skrifuð og segir sögu hans á mjög góðan hátt þar sem maður finnur virkilega til með honum á köflum. Þó svo að handritið er ekki að öllu leyti skrifað eins og gerðist í raun og veru þá finnst mér það ekkert koma að sök í myndinni. Kanski fremur ólíklegt að vellauðug suðurríkjafjölskylda skyldi ákveða að bjóða stórum svörtum strák inn á heimili sitt þegar þau sjá hann labba einan úti í rigningunni. Ég hef reyndar séð viðtal við alvöru fjölskylduna og þau tóku hann ekki inn til sín fyrstu nóttina eins og gerist í myndinni, heldur skutluðu þau honum á strætóstöð svo hann gæti komist heim fljótar. Svona smáatriði er oft breytt þegar verið að yfirfæra sannar sögur á afþreyingarform og finnst mér það ekkert gera myndina verri.

Hér er stutt mynd um söguna sem myndin er byggð á og viðtöl við Michael og Tuohy fjölskylduna:




Leikurinn í myndinni er hreint út sagt frábær. Sandra Bullock sýnir hér afbragðsleik og þó ég hafi ekki verið mikill aðdáandi hennar áður en ég sá The Blind Side finnst mér ég bera meiri virðingu fyrir hana sem leikkonu eftir frammistöðu hennar í myndinni. Strákurinn sem leikur Michael Oher er líka mjög góður. Hann heitir Quinton Aaron og hafði fyrir myndina nánast ekki leikið í neinu en skilar frábærri frammistöðu í myndinni. Restin af Tuohy fjölskyldunni er líka mjög vel leikinn en kansi eini leikarinn sem mér fannst ekki standa fyrir sínu var þjálfari hans sem mér fannst frekar slakur. Sandra Bullock hlaut líka óskarsverðlaun fyrir leik sinn í myndinni og er það fyrsti óskarinn sem hún hlýtur og án efa verðskuldaður. Myndin var líka tilnefnd til óskarsverðlauna sem besta mynd.
Mér fannst myndin í heild sinni mjög góð og vel heppnuð. Sagan er kanski soldið klisjukennd á köflum en samt mjög vel sögð. Í lok myndarinnar fær maður líka að sjá Michael Oher og Tuohy fjölskylduna í raunveruleikanum og finnst mér það mjög flott. Góður leikur, falleg saga og vel gerð mynd gerir The Blind Side að afbragðsafþreyingarefni fyrir alla. Mæli ég því hiklaust með henni.

Hér er síðan trailerinn:

The Departed (2006)

The Departed
The Departed er mynd leikstjórans Martin Scorsese frá árinu 2006. Lögreglan í Massachusets er í hörðu stríði við glæpasamtök í Boston og fær til liðs við sér Billy Costigan (Di Caprio) sem þykist vera glæpamaður og kemur sér inn í innsta hring mafíunnar, sem stjórnuð er af Frank Costello (Nicholson). Á sama tíma hefur Costello látið Colin Sullivan (Damon) klára lögregluskóla og hann fer hratt upp metorðastiga löreglunnar en á sama tíma vinnur hann leynilega fyrir Costello. Þegar grunur liggur á um svikara bæði í lögreglunni og mafíunni eru þeir báðir í hættu um að verða uppljóstraðir. Þeir verða því að finna út hver svikarinn í hinum hópnum er til að geta bjargað sjálfum sér.

The Departed er mjög góð mynd sem skartar fullt af frábærum leikurum. Þar má helst nefna Leonardo Di Caprio sem stendur sig með prýði en það gerir Matt Damon líka, þó finnst mér Jack Nicholson virkilega skara framúr. Hann er einn af mínum uppáhalds leikurum og mér finnst hann skila frábærri frammistöðu sem sýnir virkilega hversu hæfileikaríkur leikari hann er. Mark Wahlberg er líka mjög góður í henni og var m.a. tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir leik í aukahlutverki. Handritið er gott og sagan mjög skemmtileg og heldur manni við efnið. Myndin er endurgerð af asísku myndinni Mou gaan dou (e. Infernal Affairs) sem kom út árið 2002 og var handritið því í raun endurgerð af upprunalega handritinu. Þrátt fyrir það hlaut William Monahan óskarsverðlaun fyrir handritið (Best Writing, Adapted Screenplay) og sýnir það hversu vel honum tókst. Myndatakan og allt því tengt er gott en samt ekkert sem gerir hana neitt sérstaklega eftirtektarverða. Martin Scorsese stendur sig frábærlega og finnst mér The Departed vera ein af hans bestu myndum. Hún hlaut 4 óskarsverðlaun árið 2007 og meðal þeirra var óskar fyrir bestu leikstjórn. Myndin naut mikilla vinsælda á sínum tíma og er m.a. í sæti nr. 50 á topp 250 lista imdb.com.

Mér fannst the Departed vera mjög góð mynd í nánast alla staði. Hún var skemmtileg, vel leikin, vel skrifuð og hélt manni við efnið alla myndina. Mæli eindregið með henni fyrir alla þá sem ekki hafa séð hana því hún er fínasta skemmtun og í heildina litið mjög góð mynd.

Hér er síðan trailerinn:

Band of Brothers (2001)

Band of Brothers
Band of Brothers er þáttaröð sem gerð var af Tom Hanks og Steven Spielberg árið 2001 og fjallar um hóp bandarískra fallhlífahermanna í seinni heimstyrjöldinni. Í þáttaröðinni fáum við að fylgja þeim frá herþjálfun og för þeirra í gegnum stríðið allt frá innrásinni í Normandy til Arnarhreiðri Hitlers í Austurríki.
Þáttaröðin er í tíu hlutum en hún var gerð í kjölfar myndarinnar Saving Private Ryan frá árinu 1998. Þar byrjaði samstarf þeirra Tom Hanks og Steven Spielberg og þóttist það takast það vel að þeir ákváðu að vinna aftur saman og varð afurðin Band of Brothers. Band of Brothers líkist Saving Private Ryan að mörgu leiti en þó margt sem skilur myndirnar að. Í Saving Private Ryan fær maður að fylgja litlum flokki hermanna sem fara í herför til að bjarga einum hermanni og gæti söguþráðurinn þótt fremur ólíklegur ef litið er á sögulegar heimildir en það er ekki tilfellið í Band of Brothers. Þar fylgir maður ekki litlum hópi hermanna heldur fær maður að kynnast heilum herflokk af hermönnum þar sem hver maður hefur sína sögu að segja. Mér finnst fyrikomulagið á Band of Brothers henta mun betur til að segja sögu þessara hermanna því maður fær virkilega að kynnast hverjum hermanni fyrir sig og þar sem maður fær að fylgja þeim í gegnum næstumþví 10 klukkutíma af efni finnst manni að maður þekki þá frekar vel í endann. Handritið var skrifað í kjölfar viðtala við hermennina úr herflokknum sem lifðu af stríðið og byrjar hver þáttur á stuttum bútum úr þessum viðtölum. Mér finnst það mjög flott fyrirkomulag og þegar líður á seríuna fer maður að átti sig á hverjir þetta eru í viðtölunum og hvaða persónur í þáttunum þeir eiga að svara til. Þetta gefur þáttunum ákveðna dýpt svo manni líður ekki bara eins og maður sé að fylgjast með einhverju Hollywood handriti heldur líður manni meira eins og maður sé að heyra sögu þessara hermanna í raun. Þrátt fyrir það er auðvitað meirihlutinn af handritinu hreinn uppspuni til að auka á skemmtanagildi þáttana en mér finnst samt þáttaröðin segja sögu þessara hermanna vel. Ég hef líka séð aukaefnið þar sem öll viðtölin eru í fullri lengd og er margt af því sem kemur fram í þáttunum byggt hreinlega á sögum þessara manna. Lokaþátturinn er líka frábær þar sem maður fær að sjá hvað hver og einn af hermönnunum fór að gera að stríði loknu og síðan skipt yfir í viðtölin við mennina þar sem maður fær að sjá þá í raunveruleikanum. Herflokkurinn Easy Company úr 101 Fallhlífahersveitinni í bandaríska hernum var talin ein fremsta hersveitin sem bandaríski herinn hafði upp á að bjóða. Þeir voru nánast alltaf í fremstu víglínu og unnu m.a. það afrek að ná Arnarhreiðri Hitlers í Austurríki. Band of Brothers sýnir hvaða þrekraunir þessir menn fóru í gegnum og þeir spiluðu aðalhlutverk í mörgum af mikilvægustu orustum stríðsins í Evrópu.
Myndatakan og umgjörðin í þáttunum er til fyrirmyndar en þeir eru að mestu teknir upp í gríðarstóru myndveri í Bandaríkjunum en þrátt fyrir það skapa þeir rétta stemmningu fyrir hvern stað fyrir sig, en herferð Easy Company fór með þá á marga mismunandi staði víðs vegar um Evrópu. Þættirnir sem gerast í Bastogne, skogi sem þá var hluti af Belgíu, eru teknir upp í risastóru flugvélaskýli og settu þeir m.a. heimsmet í notkun á gervisnjó og sýnir það m.a. að engu var sparað við gerð þáttanna. Allt gervi og allar tæknibrellur eru mjög vel gerðar þó svo að sumar tölvubrellurnar þykja fremur stirðar nú á dögum þá voru þær til fyrirmyndar á sínum tíma.
Leikurinn í þáttunum er að mínu mati frábær en maður fær að kynnast heilum aragrúa af mismunandi karakterum í gegnum gang þáttaraðarinnar og finnst mér þeir nánast allir standa fyrir sínu. Flestir af leikurunum voru fremur óþekktir á sínum tíma og eru í raun enn því ég man ekki eftir að hafa séð marga þeirra leika í einhverju öðru, allavega svo gott sem ég man. Damian Lewis sem leikur Richard Winters og er eitt af aðalhlutverkunum hef ég só séð í myndinni Dreamcatcher og þáttunum Life. Auk þess lék David Schimmer lítið hlutverk. Leikstjórar þáttanna eru mismunandi nánast í hverjum einasta þætti en Tom Hanks tók það að sér að leikstýra einum þættinum og fannst mér hann einn af þeim bestu.

Band of Brothers er án efa ein af mínum uppáhalds þáttaröðum og er í raun 10 klukkutíma löng mynd sem sleppir aldrei tökunum. Í lok hvers þáttar langar manni að halda áfram og horfa á næsta þátt og finnst mér eiginlega 10 klukkutímar vera nánast of stuttur tími fyrir svo frábært afþreyingarefni. Mæli hiklaust með Band of Brothers fyrir alla en fyrir þá sem hafa áhuga á WWII þá er þetta sannkölluð perla sem má ekki láta fram hjá sér fara.

Hér er síðan trailerinn að þáttunum:

Shutter Island (2010)

Shutter Island
Shutter Island er nýjasta mynd Martin Scorsese en hún fjallar um bandaríska lögreglumanninn Teddy Daniels (Di Caprio) sem er fengin til að rannsaka brotthvarf eins fanga úr geðsjúkrafangelsinu Ashcliffe sem staðsett er á Shutter eyju nálægt Boston. Hann hefur reynt að komast á eyjunni vegna persónulegra ástæðna og er að leita að manni sem hann heldur að hafi drepið konu sína. Eftir að hafa verið fastur á eyjunni í nokkurn tíma vegna óveðurs fer Teddy að efast um að koma hans til eyjunnar hafi verið hrein tilviljun. Hann fer að halda að læknarnir sem stjórna geðsjúkrahúsinu (m.a. Ben Kingsley) hafi viljað fá hann þangað til þess að gera tilraunir á honum. Mikil ringulreið er á eyjunni vegna óveðursins en allt bendir til þess að eitthvað sé galið og að Teddy er ekki óhultur. Hann fer því að efast um allt sem honum hafi verið sagt og hættir að treysta á minningar sínar, félaga og hugsar jafnvel um það hvort hann hafi misst vitið.

Mér fannst Shutter Island mjög góð mynd. Hún er prýdd fjöldann allan af góðum leikurum og ber þar hæst að nefna Leonardo Di Caprio sem stendur sig með eindæmum sem lögreglumaðurinn Teddy Daniels. Aðrir leikarar eru líka frábærir og man ég ekki eftir neinum leikara sem skilaði ekki góðri frammistöðu í myndinni. Ben Kingsley er að vanda frábær en hann leikur yfirlæknirinn á spítalanum, Dr. Cawley. Leikmyndin er líka mjög flott en fangelsi sem staðsett er á lítilli eyju sem er full af geðsjúklingum skapar rétta stemmningu fyrir spennumynd af þessari gerð. Margar senur í myndinni héldu manni virkilega á tánnum og var hún því fínasta spennumynd. Handritið að myndinni er byggt á skáldsögu Dennis Lehane en mér finnst handritið mjög gott og því ljóst að Laeta Kalogridis sem skrifaði handrit myndarinnar hafi staðið sig vel í þeirri vinnu.

Í heildina litið fannst mér Shutter Island vera frábær skemmtun með mjög skemmtilegum twist í endanum sem fékk mann til að líta allt öðrum augum á allt sem maður hefði verið að horfa á seinustu tvo tímana. Ég vissi ekki alveg við hverju ég átti að búast þegar ég fór á hana en ég hafði heyrt að hún væri mjög skrýtin og sérstök og er það óneitanlega tilfellið. Shutter Island er mjög spes á köflum þar sem Teddy tekst á við það sem er veruleiki og það sem hann er að ímynda sér. Samt finnst mér þetta ekki verða of mikið og ruglandi heldur þvert á móti finnst mér það bara fleyta áfram söguþræði myndarinnar því stór þáttur í atburðarásinni er þegar Teddy berst við sinn eigin huga og hverju hann getur trúað og ekki trúað. En Shutter Island er fínasta skemmtun og mæli ég með henni fyrir þá sem fíla góðar spennumyndir.

Hér er síðan trailerinn:

Memories of Murder (2003)

Memories of Murder
Memories of Murder eða Salunui cheueok eins og hún heitir upprunalega er suður-kóresk mynd eftir leikstjórann Joon-ho Bong frá árinu 2003. Hún fjallar um tvær löggur á landsbygðinni sem rannsaka hroðaleg morð á ungum konum. Aðferðir þeirra eru vægast sagt óhefbundnar en þeir pýnta og nota ofbeldi til þess að yfirheyra grunaða. Þeim til aðstoðar kemur svo lögreglufulltrúi frá stórborginni en hann telur að morðin á ungu stulkunum séu tengd og að raðmorðingi sé á ferðinni. Þegar fleiri konur finnast myrtar með svipuðum aðferðum og þær fyrri byrja þeir að finna vísbendingar sem munu leiða þá til morðingjans.

Mér fannast Memories of Murder vera ágæt mynd. Ekkert sérstök en mér fannst margt skemmtilegt við hana. Mér finnst oft gaman af því að sjá löggumyndir frá öðrum stöðum en Hollywood og mér fannast Memories of Murder hafa sinn eigin blæ af slíkum myndum. Mér finnst leikstjóranum skila ágætis mynd en mér finnst hún samt ekkert framúrskarandi. Leikurinn er ágætur en í heildina litið fannst mér hún svolítið langdregin á köflum. Það er alltaf gaman að sjá myndir frá Asíu en mér fannst Memories of Murder ekkert sérstök. Fín skemmtun á köflum en s.s. ekkert sérstök.

Hér er síðan trailerinn: