Sunday, January 31, 2010

Braveheart (1995)


Braveheart
Ég ákvað að skrifa smá færslu um eina af mínum uppáhalds myndum, Braveheart. Braveheart er frá árinu 1995 en hún er leikstýrð af Mel Gibson sjálfum sem jafnframt leikur aðalhlutverkið í myndinni. Hún fjallar um skoska bóndann William Wallace og baráttu hans gegn bresku krúnunni á 12 öld. Bretar hafa yfirráð í Skotlandi þar sem hinn grimmi Edward the Longshanks hefur stjórnað með járnhnefa í mörg ár. Bretar hafa kúgað skoska fólkið í áranna rás en þegar kona William Wallace er myrt leggur hann af stað í herför gegn bresku krúnunni og berst fyrir frjálsu Skotlandi.

Myndin er að hluta til byggð á sönnum atburðum en í raun er söguþráðurinn að mörgu leiti hreinn uppspuni. William Wallace var að vísu til í alvöru og er sannkölluð þjóðarhetja í Skotlandi og margir af stóru bardögunum sem fóru fram í myndinni áttu sér stað í raunveruleikanum. Þó er margt sem ég stórefa að hafi gerst svo sem þegar skotarnir lyfta upp skotapilsunum sínum þegar örvahrina er í þann mund að lenda á berum bossunum þeirra.

Mel Gibson leikstýrir, eins og áður hefur verið sagt, myndinni sjálfur og mér finnst hann skila frábærri mynd sem hefur skipað sig í sess sem einni af betri stórmyndum seinustu aldar. Hann stendur sig líka frábærlega í hlutverki sínu sem William Wallace og hann hefði eflaust fengið mig til þess að lyfta upp skotapilsinu mínu ef ég væri uppi á þessum tíma. Eitt það sem mér finnst hvað best við Braveheart er hve lítið er af tölvugerðum tæknibrellum í henni. Brellurnar verða því aldrei gamlar og stirðar þegar maður horfir á hana aftur mörgum árum seinna. Myndin er gerð árið 1995 en það gerist oft þegar leikstjórar nota of mikið af tæknibrellum að myndirnar verða léttilega mjög úreltar. Mér finnst Gibson takast frábærlega að skapa gríðarstóra bardaga með mörg þúsund manna hlaupandi um á engi án þess að eyðileggja atriðin með of mikið af tölvubrellum. Ég sá Braveheart fyrst þegar ég var svona 8 ára og fannst hún þá alveg jafn góð og þegar ég sá hana aftur fyrir nokkrum dögum. Braveheart á því lengi eftir að lifa í minningunni og á eflaust eftir að vera alveg jafn góð eftir 10 ár. Mér finnst þetta vera lykilatriði þegar gerðar eru svona stórmyndir því ég horfði t.d. á fyrstu Harry Potter myndina um daginn en hún var gerð árið 2001 og ég gat varla horft á sum atriði þar sem tölvutæknin var svo hræðilega léleg. Þegar maður er nýkominn af Avatar líta tæknibrellurnar í Harry Potter ekki alveg eins vel út og þegar maður sá hana fyrst.

Tónlistin í myndinni er líka frábær, en það er ekki hægt að gera stórmynd án þess að hafa stórtæka tónlist sem virkilega fær hárin að rísa. Tónlistin er samin af James Horner en hann hefur samið tónlistina við margar aðrar frábærar myndir svo sem Apocalypto, Troy, Apollo 13 og nú síðast samdi hann hinu frábæru tónlist sem er að finna í nýjustu mynd James Cameron, Avatar.

Braveheart er frábær mynd sem ég trúi að flestir hafa séð, en ég mæli eindregið með að þið horfið aftur á hana ef það var langt síðan þið sáuð hana síðast, því Braveheart er einmitt þannig mynd sem er alveg jafn góð nú og þegar hún kom fyrst út fyrir 15 árum.

Hér er síðan smá klippa úr myndinni:

Goodfellas (1990)

Goodfellas

Goodfellas er ekta gangstermynd frá árinu 1990 sem er leikstýrð af hinum bráðsnjalla Martin Scorsese og skartar fjölmörgum afbragðsleikurum. Myndin fjallar um Henry Hill (Ray Liotta) sem ólst upp í kringum ítölsku mafíuna í New York og dregst smám saman út í heim glæpa og afbrota sem einkennir mafíuna á 6. og 7.unda áratug seinustu aldar. Hann tekur þátt í ráni með þeim Jimmy Conway (Robert De Niro) og Tommy De Vito (Joe Pesci) en þeir hafa mjög stórtæk markmið að hækka sig upp metorðastiga mafíunnar. Myndin fjallar í grófum dráttum um hvernig Henry dregst út í baráttu þeirra um aukin völd innan mafíunnar þar sem þeir myrða og kúga mann og annan. Þegar líf Henry sjálfs er í hættu hefst barátta hans um líf og dauða þar sem hann þarf að svíkja og pretta sig úr þeirri klípu sem hann er kominn í.

Goodfellas er frábær mynd sem er byggð á sönnum atburðum. Martin Scorsese vinnur einstaklega vel úr handritinu sem er byggt á bók Nicholas Pileggi "Wise Guy". Þeir Pileggi og Scorsese eiga saman heiðurinn að handritinu en útkoman er alvöru gangstermynd sem sýnir lífið hjá mafíunni á mjög grófan og trúlegan hátt. Myndin fjallar í raun um sama viðfangsefnið og Godfather trílógían þar sem Godfather ruddi brautinu fyrir þessa gerðar myndar. Þó finnst mér Goodfellas líka vera brautryðjandi á sinn hátt með heilan helling af frábærum leikurum sem bregða sér í hlutverk gangstera sem allir hafa sína mafíueiginleika. Margir af leikurunum í Goodfellas halda áfram að gera myndir og þætti í sínum hlutverkum þar sem margir þeirra hafa þetta ekta mafíuútlit og karakter. Flesta karaktera sem þú hefur séð í þáttum eins og Sopranos eru að finna í Goodfellas og sýnir það hversu vel hlutverk þeirra sem mafíósar hafa komið út í myndinni. Ray Liotta sem leikur aðalhlutverkið í myndinni stendur sig frábærlega en Goodfellas er í raunninni eina góða myndin sem þessi maður hefur leikið í. Eftir Goodfellas tók hann að sér fjöldann allan af hræðilegum hlutverkum sem hafa í raun fest hann í sessi sem One Time Wonder leikara. Sem dæmi má nefna að eitt af fyrstu hlutverkum hans eftir Goodfellas var sem Captain Doyle í myndinni Operation Dumbo Drop. Robert De Niro og Joe Pesci þarf ekki að kynna nánar en þeir standa báðir fyrir sínu í myndinni.


Mér finnst Goodfellas ein af betri mafíumyndum sem ég hef séð enda hefur hún fengið fjöldann allann af verðlaunum og viðurkenningum svo sem Óskar fyrir besta leikara í aukahlutverki (Joe Pesci) og sama ár var hún tilnefnd til 5 annarra Óskarsverðlauna. Myndin var hin besta skemmtun og þó svo að hún var í lengri kantinum (146 mín) þá var ég límdur við skjáinn allan tímann. Myndin er alvöru spennumynd sem fjallar um áhugaverðan tíma og því kemur hún út sem frábær mynd í nánast alla staði. Því mæli ég hiklaust með Goodfellas fyrir alla þá sem hafa áhuga á góðum bíómyndum.

Hér er smá sýnishorn úr myndinni, en þetta var jafnframt eitt af uppáhalds atriðunum mínum úr myndinni þar sem Joe Pesci sýnir frábæran leik: